Saturday, December 18, 2010

ေလာကနီတိမ်ား



(၁)။ ပ်င္းေသာသူအား အတတ္ပညာ အဘယ္မွာ တတ္အံ႔နည္း။

အတတ္ပညာ မရွိေသာသူအား ဥစၥာအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။

ဥစၥာမရွိေသာသူအား အေဆြခင္ပြန္းအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။

အေဆြခင္ပြန္းမရွိေသာသူအား ခ်မ္းသာ အဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။

ခ်မ္းသာမရွိေသာသူအား ေကာင္းမႈအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။

ေကာင္းမႈမရွိေသာသူအား နိဗၺာန္ အဘယ္မွာ ရႏိုင္အံ႔နည္း။ 

(၂)။ အတတ္ႏွင့္တူေသာ ဥစၥာသည္မရွိ။ အတတ္ကိုခိုးသူတို႔သည္

မယူႏိုင္ကုန္။ ဤေလာက၌ အတတ္သည္ကား အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္၏။

တမလြန္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏။ 

(၃)။ အၾကားအျမင္ပညာကို နည္း၏ဟူ၍ မေအာက္ေမ႔ရာ။ 

မိမိစိတ္ထဲ၌ သြင္းထားရာ၏။ ေတာင္ပို႔၌ ေရေပါက္သည္ 

က်ဖန္မ်ားစြာ ၾကာရွည္သျဖင့္ ျပည့္သကဲ႔သို႔တည္း။ 

(၄)။ ႏႈတ္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း၊ လက္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း 

ငယ္သည္ဟူ၍ မေအာက္ေမ႔ရာ။ ကုန္စင္ေအာင္တတ္မူကား

တစ္ခုေသာ အတတ္သည္လည္း အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း

ျဖစ္ပါသည္သာလွ်င္တည္း။ 

(၅)။ သုတႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ အၾကင္အရပ္၌

ရွိ၏ဟူ၍ ၾကားျငားအံ႔၊ ထိုအရပ္သို႔ သုတရွာေသာ 

အမ်ိဳးေကာင္းသား သည္ သည္းစြာအားထုတ္၍ 

သြားရာသည္သာလွ်င္တည္း။ 

(၆)။ အတတ္ကို ျဖည္းျဖည္းသင္ရာ၏၊ ဥစၥာကို

ျဖည္းျဖည္းရွာရာ၏၊ ေတာင္ကို တက္ေသာသူသည္

ျဖည္းျဖည္းတက္ရာ၏၊ ကာမဂုဏ္ကို ျဖည္းျဖည္းလိုရာ၏၊

အမ်က္ကို ျဖည္းျဖည္းထြက္ရာ၏၊ ဤငါးပါးတို႔ကို

ျဖည္းျဖည္းအလိုရွိရာ၏။ 

(၇)။ အၾကားအျမင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ 

ဓမၼအတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ သခၤ်ာဂဏန္းအတတ္သည္

လည္းေကာင္း၊ တံစည္းစူးေဆာက္ အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊

နီတိက်မ္းအတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ယာယီယၾတာစေသာ 

ဗ်ာက႐ိုဏ္း အတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ေစာင္းစေသာ 

ကဗ်ာအတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ လက္ပစ္အတတ္သည္

လည္းေကာင္း၊ ဒူးေလး လင္းေလး အတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊

စကားေဟာင္း အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊

ေဆးအတတ္ သည္လည္းေကာင္း၊ရယ္ရႊင္မႈ အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ 

ေဗဒင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ လွည့္ပတ္တတ္ေသာ 

အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဆန္းက်မ္းအတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ 

 သံတမန္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ မႏၲန္အတတ္ သည္လည္းေကာင္း၊ 

သဒၵါက်မ္းအတတ္သည္ လည္းေကာင္း ဤသည္တို႔ကား ဆယ္႔ရွစ္ပါးေသာ 

အတတ္တို႔တည္း။ 

(၈)။ ေလာက၌ ပညာရွိသူသည္ မေမးမူကား စည္ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္၏။ 

သူတည္း ေမးမူကား မိုးႀကိဳးသဖြယ္ျဖစ္၏။ လူမိုက္သည္

ေမးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မေမးေသာ္လည္းေကာင္း 

အခါခပ္သိမ္းမ်ားစြာလည္း ေဟာတတ္ ေျပာတတ္သည္သာလွ်င္တည္း။ 

(၉)။ ေလာက၌ ေပတို႔၌ အၾကင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ 

သူတပါးတို႔၏ လက္တို႔၌ အၾကင္ဥစၥာသည္လည္းေကာင္း ရွိ၏။ 

ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ ျဖစ္လတ္ေသာ္ ထိုေပ၌ရွိေသာ

အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ အတတ္မမည္။ ထိုသူတစ္ပါးတို႔၏ 

လက္၌ရွိေသာ ဥစၥာသည္လည္း ဥစၥာမမည္။ 

(၁၀)။ ေလာက၌ ေရတိမ္ေရနက္ကိုကား ပုဒၵမာၾကာကိုျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။ 

အမ်ိဳးယုတ္ျမတ္ကိုကား ကိုယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာအားျဖင့္ သိအပ္၏။ 

ေျမေကာင္းမေကာင္းကိုကား ျမက္ညွိဳးမညွိဳးကိုျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။ 

(၁၁)။ ေလာက၌ နည္းေသာသုတရွိသူသည္ နည္းေသာ သုတကို 

အမ်ားေအာက္ေမ႔တတ္၏။ မာန္မာနရွိတတ္၏။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား 

သမုဒၵရာေရျပင္ကို မျမင္ဘူးေသာ ဖားသူငယ္သည္ တြင္း၀၌ ေရကို 

အမ်ားထင္သကဲ႔သို႔တည္း။ 

(၁၂)။ ေလာက၌ ပထမအရြယ္၌ကား အတတ္မရတံုအံ႔၊ 

ဒုတိယအရြယ္၌ကား ဥစၥာမရတံုအံ႔။ တတိယအရြယ္၌ကား

တရားမရတံုအံ႔။ စတုတၱအရြယ္တိုင္မွာကား အဘယ္မူစအံ႔နည္း။ 

(၁၃)။ ခ်စ္သားတို႔ ... အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ႔။ အဘယ္ေၾကာင့္

ပ်င္းရိဘိသနည္း။ ခ်စ္သားတို႔ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ႔။ 

အတတ္ပညာ မရွိေသာသူသည္ သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏။ 

အတတ္ပညာရွိသူကို ေလာက၌ သူတစ္ပါးတို႔ ပူေဇာ္အပ္၏။ 

(၁၄)။ အၾကင္အမိသည္ သားငယ္ကို အတတ္ပညာသင္မေပး။ 

အတတ္ပညာသင္၍ မေပးေသာ အမိသည္ ရန္သူမည္၏။ 

အၾကင္အဖသည္ အတတ္ပညာ သင္၍မေပး။ အတတ္ပညာသင္၍ 

မေပးေသာ အဖသည္ ရန္သူမည္၏။ ထိုအတတ္ပညာ မရွိေသာသူသည္ 

ဟသၤာတို႔အလယ္၌ ဗ်ိဳင္းကဲ႔သို႔ သဘင္အလယ္တြင္ မတင့္တယ္။ 

(၁၅)။ ေတာင္ေခ်ာက္ၾကား၌ ေရာက္ေသာဆူးကို ဘယ္သူထက္

စိမ္႔ခၽြန္သနည္း။ မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ထက္ပေခ်၏။ 

သမင္တို႔၏ မ်က္စိ၌ ဘယ္သူမ်က္စဥ္းခတ္၍ 

ၾကည္သနည္း။ မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ၾကည္ပေခ်၏။ 

ညြန္၌ၾကာကို ဘယ္သူအနံ႔ေကာင္း ထည့္ေပးေခ်သနည္း။

အလိုလိုသာလွ်င္အနံ႔ေကာင္းထံု၏။ အမ်ိဳးေကာင္းသား၏

သေဘာသည္ ဘယ္သူျပဳ၍ ျဖစ္သနည္း။

မိမိအလိုသာ ျဖစ္ပေခ်၏။ 

(၁၆)။ ထံုးမရွိေသာ ကြမ္းသည္ အရသာမရွိ။ ဥစၥာမရွိသူ၏ 

တန္ဆာဆင္ျခင္သည္လည္း အရသာမရွိ။ ဆားမရွိေသာ 

စားဖြယ္သည္လည္း အရသာမရွိ။ အတတ္မရွိေသာသူ၏ 

ပ်ိဳ႕ကဗ်ာဖြဲ႕ျခင္းသည္လည္း အရသာမရွိ။ 

(၁၇)။ နာျခင္း မွတ္ျခင္း၌ ေကာင္းစြာ အားတုတ္ေသာ

သူသည္ သုတျဖင့္ ျပည့္စံု၏။ သုတပညာျဖင့္ ပြား၏။ 

သုတပညာျဖင့္ အနက္ကိုသိ၏။ သိအပ္ေသာ အနက္သည္ 

ခ်မ္းသာကို ေဆာင္၏။ 

(၁၈)။ ေလာက၌ အစာစားျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ 

ေမထွန္မွီ၀ဲျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အိပ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ 

ႏြား၌လည္းေကာင္း၊ ေယာက္်ား၌ လည္းေကာင္း ရွိ၏။ 

အတတ္ပညာ ဟူသည္ကား ေယာက္်ားအား အထူးေပးတည္း။ 

အတတ္ပညာမွ ယုတ္ခဲ႔မူကား ႏြားႏွင့္တူသည္ ျဖစ္၏။ 

(၁၉)။ ေလာက၌ အတတ္ပညာႏွင့္တူေသာ အေဆြခင္ပြန္းသည္ မရွိ။

အနာႏွင့္တူေသာ ရန္သူသည္ မရွိ။ ကိုယ္ႏွင့္တူေသာ ခ်စ္ေသာ 

သူမည္သည္ မရွိ။ ကံႏွင့္ တူေသာ အားသည္မရွိ။ 

(၂၀)။ ေလာက၌ ဟသၤာသည္ က်ီးတို႔၏အလယ္၌ မတင့္တယ္။

ေျခေသၤ႔သည္ ႏြားတို႔၏အလယ္၌ မတင့္တယ္။ ျမင္းသည္

ျမည္းတို႔၏ အလယ္၌ မတင့္တယ္။ လူမိုက္တို႔၏ အလယ္၌

ပညာရွိသည္ မတင့္တယ္။ 

(၂၁)။ သူမိုက္သည္ အသက္ထက္ဆံုးလည္း ပညာရွိကုိ 

အကယ္၍ ဆည္းကပ္ျငားအံ႔၊ ထိုသူမိုက္သည္ တရားကိုမသိ။

အဘယ္ကဲ႔သို႔ နည္းဟူမူ ေယာက္မသည္ ဟင္း၏ အရသာကို

မသိသကဲ႔သို႔တည္း။ 

(၂၂)။ ပညာရွိသည္ ခဏမွ်လည္း ပညာရွိကို အကယ္၍

ဆည္းကပ္ျငားအံ႔။ တရားကိုသိ၏။ အဘယ္ကဲ႔သို႔ နည္းဟူမူကား

လွ်ာသည္ ဟင္း၏ အရသာကို သိသကဲ႔သို႔တည္း။ 

(၂၃)။ ရဲရင့္ေသာသူသည္ လက္နက္ကိုကင္း၍ စစ္ေျမအရပ္သို႔

မသြားရာ။ ထို႔အတူ ပညာရွိသည္ က်မ္းဂန္ကို ကင္း၍ စကားမဆိုရာ။

အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားေသာကုန္သည္သည္ အေဖာ္ကင္း၍ 

မသြားရာ။ အရပ္တစ္ပါးသို႔ သြားေသာသူသည္အေဖာ္ကို ကင္း၍ မသြားရာ။ 

(၂၄)။ ေလာက၌ ဥစၥာပ်က္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ႏွလံုးပူပန္ျခင္းသည္ 

လည္းေကာင္း၊ အိမ္၌ မေကာင္းမႈကိုက်င့္ျခင္းတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ 

လွည့္ပတ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မထီမဲ႔ျမင္ျပဳျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ 

ပညာရွိသည္ ထင္ရွားမျပရာ။ 

(၂၅)။ ေလာက၌ အေရးအခြင့္ေရာက္သည္ႏွင့္

ေလ်ာ္ေသာစကားကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္အား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ

ခ်စ္အပ္ေသာသူကို လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ႏွင့္ တန္႐ံုေသာ

အမ်က္ကိုလည္းေကာင္း အၾကင္သူသည္ သိတတ္၏။

ထိုသူသည္ ပညာရွိမည္၏။ 

(၂၆)။ ဥစၥာမရွိဘဲလ်က္ အရသာ စားၾကဴးေသာသူ၊ 

ခြန္အားမရွိဘဲလ်က္ အသတ္အပုတ္ ႀကိဳက္တတ္ေသာသူ၊ 

ပညာမရွိဘဲလ်က္ စကားလိုလား ေသာသူ၊ ဤသူတို႔ကား

သူ႐ူးႏွင့္ တူကုန္၏။ 

(၂၇)။ သူမေခၚဘဲ သူ႔အိမ္သို႔ သြားဖန္မ်ားေသာသူ၊ သူမေမးဘဲ 

စကားမ်ားမ်ားေျပာတတ္ေသာသူ၊ မိမိဂုဏ္ေက်းဇူးကို

ပလႊားတတ္ေသာသူ၊ ဤသံုးပါးသည္ သူယုတ္၏ လကၡဏာတည္း။ 

(၂၈)။ အဆင္းမလွေသာ သူသည္ စကားမ်ားတတ္၏။

ပညာနည္းေသာသူသည္ ထင္ရွားျပတတ္၏။ 

ေရမျပည့္ေသာအိုးသည္ ေခ်ာက္ခ်ားတတ္၏။

ႏို႔ရည္မထြက္ေသာ ႏြားမသည္ ေက်ာက္ကန္တတ္၏။ 

(၂၉)။ ဖားသူငယ္သည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ကာမူ

ျခေသၤ႔ဟုထင္၏။ က်ီးတည္းခ်ီးမူကား ခ်စ္ေဆြ ခ်စ္ေဆြဟု

ျမည္တတ္၏။ ပညာမရွိေသာ သူမိုက္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို

ပညာရွိထင္ျခင္းေၾကာင့္ ပညာရွိတို႔သည္ ေမးလတ္ေသာ္

ငါ႔ရွင္ငါ႔ရွင္ဟု ခ်စ္စဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုတတ္၏။ 

(၃၀)။ ဖားသူငယ္သည္လည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ျခင္းတူမူကား

ျခေသၤ႔ တူေကာင္းအံ႔ေလာ။ ၀က္သည္လည္း 

အုတ္အုတ္ျမည္တတ္ကာမူ က်ားသစ္ တူေကာင္းအံ႔ေလာ။ 

ေၾကာင္သည္လည္း အဆင္းသဏၭာန္တူကာမူ

က်ားတူေကာင္းအံ႔ေလာ။ ပညာရွိတို႔သည္လည္း 

အတတ္ခ်င္း တူေကာင္းအံ႔ေလာ။ 

(၃၁)။ မင္းတို႔သေဘာ မည္သည့္ဥစၥာ၌ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။ 

မ်က္စိသည္လည္း ခ်စ္ေသာသူကို ျမင္ျခင္း၌ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။

သမုဒၵရာသည္ ေရ၌ ေရာင့္ရဲျခင္း မရွိ။ 

(၃၂)။ အဆင္းအရြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းမူလည္း၊ ျပန္႔ေျပာၾကြယ္၀ေသာ

အမ်ိဳး၌ ျဖစ္လွ်င္မူလည္း အတတ္ပညာမွ ယုတ္ခဲ႔မူကား မတင့္တယ္ကုန္။ 

ေပါက္ပန္းတို႔သည္ အနံ႔ကင္းကုန္သကဲ႔သို႔တည္း။ 

(၃၃)။ ေလာက၌ အမ်ိဳးယုတ္ေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္ 

မင္း၏ အမတ္ျဖစ္တတ္၏။ လူမိုက္၏သားျဖစ္လ်က္လည္း 

ပညာရွိျဖစ္တတ္၏။ ဥစၥာမရွိေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္လည္း

ဥစၥာမ်ားတတ္၏။ 

(၃၄)။ အၾကင္တပည့္သည္ အတတ္ပညာလိုသျဖင့္ 

အထူးထူးအျပားျပားမ်ားစြာ သင္တတ္၏။ ထိုတပည့္လည္း 

အတတ္ကို အိပ္မက္ကိုျမင္ေသာ သူအကဲ႔သို႔ ျပန္ဆိုျခင္းငွာ 

မစြမ္းႏိုင္ရာ။ 

(၃၅)။ အိုးထိန္းသည္သည္ အိုးကို ကြဲစိမ္႔ေသာငွာ မခတ္၊

တင့္တယ္စိမ္႔ေသာငွာ ခတ္၏။ ဆရာသည္ တပည့္တို႔အား 

အပယ္ဆင္းရဲသို႔ က်ေစျခင္းငွာ မပုတ္ခတ္၊ အတတ္ပညာ

အစီးအပြားဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပုတ္ခတ္၏။ 

(၃၆)။ အၾကင္သူသည္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကိုိလွ်င္ 

ေပါက္ဖက္ႏွင္ထုပ္၏။ ထိုသူ၏ ေတာင္ဇလပ္ပန္းသူသည္လွ်င္

ေကာင္းေသာအနံ႔ကို လႈိင္ေစသည္ကား မဟုတ္၊

ေပါက္ဖက္တို႔သည္လည္း ေကာင္းေသာ အနံ႔ကို လႈိင္ေစကုန္၏။

ထို႔အတူ ပညာရွိႏွင့္ ေပါင္းဖက္မီွ၀ဲရေသာသူတို႔ကို မွတ္အပ္၏။

ပညာေရးနဲ. ဘ၀



“ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ လူသားအားလုံးရဲ႕ ဆရာသမားပါပဲ။ ”

မွတ္သားခဲ့ဖူးတဲ့ ဗုဒၶစာေပထဲက အဆိုအမိန္႔တစ္ခုပါ။

 လူ႔၀န္းက်င္ႀကီးမွာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနၾကရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔

 အတြက္ ေက်ာင္းေနခ်ိန္အရြယ္မွာေက်ာင္းတက္၊ ပညာ

 စတင္သင္ၾကားၾကရတယ္။ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း 

သင္ၾကားလို႔ ေနာက္ဆုံး နယ္ပယ္အရပ္ရပ္မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ 

ပန္းတိုင္ ေရာက္ေတာ့ပညာသင္ၾကားျခင္း ၿပီးဆုံးၿပီလုိ႔ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္။ သတ္မွတ္

ခ်က္တိုင္းဟာ ၿပီးျပည့္သြားစုံတယ္ဆိုတာ မရွိဘူးဆိုတဲ့

သေဘာတရားတစ္ခုကိုအထက္ပါ အဆိုအမိန္႔ ေလးက 

သက္ေသထူလိုက္တာပါပဲ။“ လူတစ္ေယာက္ဟာ 

သူ ေသဆုံးတဲ့အခ်ိန္ထိ ေလ့လာသင္ယူစရာေတြ 

မၿပီးဆုံးႏုိင္ပါဘူး ”တဲ့။ မွတ္သားဖူးထားတဲ့ အဆိုေလးတစ္ခုေပါ့။ 

အတိုင္းအတာေဘာင္တစ္ခုအတြင္း ဆရာမ်ားစြာရဲ႕

သင္ ၾကားျပသမႈေအာက္မွာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး စံခ်ိန္စံႏႈန္းျဖစ္တဲ့

B.A, M.A, Ph.D ဘြဲ႔ေတြ ရလိုက္တာဟာကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ 

တကယ္ၿပီးျပည့္စုံသြားတဲ့ ပညာေရးတစ္ခုလား။ 

ဘ၀တစ္ခုလုံးေလွ်ာက္ လွမ္းဖို႔အတြက္ လုံေလာက္သြားတဲ့ 

ေလ့လာသင္ယူမႈတစ္ခုလား။ အဆင့္ျမင့္ဘ၀တစ္ခုကုိ 

ဖန္တီး လုပ္ယူႏိုင္ဖို႔ အမွန္အကန္ကုိျပည့္စုံသြားတာလား။ 

ဒီေမးခြန္းအားလုံးရဲ႕ အေျဖဟာ No ဆိုတဲ့အေျဖပဲထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြ

ဆက္လက္သင္ၾကားေနရဦးမွာလဲ။ပညာသင္ၾကားျခင္း 

အရြယ္ကုိေက်ာ္လြန္လာလို႔ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ 

ပုုံသဏၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၀င္ဆန္႔ၾကမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ 

ဆက္လက္သင္ၾကားေပမယ့္ ဆရာသမားေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ 

ဟုတ္ပါ တယ္။လူဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲျပဳၿပီး ေနထိုင္ၾကရတာပါ။ 

လူ႔၀န္းက်င္ႀကီးထဲမွာတစ္ဦးတစ္ ေယာက္တည္း ရပ္တည္ေနထိုင္လုိ႔ 

မရႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာကမၻာေလာက 

ႀကီးလူ႔၀န္းက်င္ႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ 

ဆရာသမားပါပဲတဲ့။ အဲဒီမွာပဲ ဆက္လက္သင္ယူေလ့ လာရမွာတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀န္းက်င္ေတြမွာ ပညာေရးကုိ ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ 

မသင္ၾကားရေပမယ့္ သက္ ဆိုင္ရာနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ 

လူေတြကုိ ေတြ႔မိၾကမွာပါ။ အခ်ဳိ႕က Eco ဘြဲ႔မရေပ မယ့္ စီးပြားေရးမွာ 

ေအာင္ျမင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က Philosophy နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတာ

မဟုတ္ေပမယ့္အေတြးအေခၚ အယူအဆ ေကာင္းေနၾကတယ္။ 

ေတာ္ေနၾကျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုေက်ာင္းပညာေရး လုံး၀ 

မသင္ၾကားဖူးေပမယ့္ ဗဟုသုတ အေတာ္ျပည့္စုံေနတာကုိ 

ေတြ႔ရတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ တင္န္တက္ စီျပည္နယ္မွာ 

Vanderbilt ဆိုတဲ့တကၠသိုလ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ 

ဒီတကၠ သုိလ္ဟာ Venderbilt ဆိုတဲ့လူပုဂၢဳိလ္ရဲ႕နာမည္ကုိ 

ဂုဏ္ျပဳတည္ေဆာက္ထားတာပါတဲ့။ Venderbiltဆိုတဲ့လူႀကီးဟာ 

အီတလီႏုိင္ငံဖြား နယူးေယာက္ျပည္နယ္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ 

လူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ လို႔ဆိုပါတယ္။ အရမ္းဆင္းရဲလို႔ ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ 

မေနခဲ့ရဘဲဘာပညာရပ္ေတြကုိမွ မသင္ၾကားခဲ့ ရပါဘူး။ ေလွစုပ္

ေလးတစ္စင္းနဲ႔ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကုိ စတင္ေရာင္းခ်ရင္း 

ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာ တာတဲ့။ ေနာက္အတၱန္လႏၱိတ္သမုဒၵရာကုိ 

ေက်ာ္ျဖတ္သြားလာႏိုင္တဲ့ သေဘာၤေတြကုိ ပုိင္ဆိုင္လာ 

တယ္။ အရမ္း ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူ ခ်မ္းသာလာေတာ့ 

သူ႔လုိပညာေရး မသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး 

Venderbilt ဆိုတဲ့တကၠသုိလ္တည္ေထာင္ဖုိ႔ မတည္ လွဴဒါန္းခဲ့တာပါ။ 

ေနာက္ နယူတန္ဆိုတဲ့ပုဂၢဳိလ္ႀကီးဟာလည္း ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ ပညာ

မသင္ၾကားခဲ့ရဘဲ သိပၸံပညာရပ္မွာထူးခၽြန္ထက္ျမက္ခဲ့ပါတယ္။

ဆိုလုိခ်င္တာက ဒီလိုပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ့

လူထူးလူဆန္းေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ေလာကႀကီးက

သင္ၾကားျပသေပးတဲ့ ပညာရပ္ေတြကုိေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္

ေလ့လာ သင္ယူၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ 

အသုံးခ်ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒီလို ေျပာလုိ႔ 

အတန္းပညာေရးဟာတကယ္မလိုအပ္ဘူး လို႔ေတာ့ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။ 

အတန္းပညာရပ္ဟာေလာကႀကီးထဲမွာ ဆက္လက္သင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ 

မိတ္ဆက္ပညာေရး ျဖစ္ပါတယ္။တစ္နည္းအားျဖင့္ 

ေလာကႀကီးထဲ၀င္ဆန္႔ဖို႔ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တယ္လို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေလာကႀကီးထဲကုိ ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔

ဘယ္အေပါက္က၀င္မလဲဆိုတာစဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရပါမယ္။

ေလာကႀကီးထဲ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘဲ အတန္းပညာေရးၿပီးလို႔ဘြဲ႔

ရလုိက္တာန႔ဲ ၿပီးျပည့္စုံၿပီလို႔ယူဆလုိက္ရင္ေတာ့ ေလာကႀကီး ထဲ 

မ၀င္ႏိုင္တဲ့အျပင္ေလာကရဲ႕အျပင္ဘက္ကုိ အလိုလိုေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ 

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ဘယ္လုိအသံုးခ် 

မလဲဆိုတာ တကယ္ေ၀ဖန္သုံးသပ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ 

အရမ္းရင္းႏီွးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ 

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ က

အလုပ္ေတြဟာ တျခားစီပဲတဲ့။ဒီသူငယ္ခ်င္းဟာ သင္ၾကားခဲ့တဲ့ 

ပညာရပ္ေတြကုိ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အသုံးမခ်ႏိုင္တာလား၊

ဒါမွမဟုတ္ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ေတြက လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔

အံမ၀င္ခြင္မက်ျဖစ္ေနတာလား ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္

စဥ္းစားမိလုိက္တာပါ။ သူသေဘာက်ေလာက္တဲ့ အေျဖေတာ့

မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ 

ပညာေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အံမ၀င္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ 

သင္ၾကားမႈသက္သက္ပဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ 

အေရွ႕တိုင္းပညာသင္ၾကားေရးစနစ္နဲ႔ အေနာက္တိုင္း 

ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ေတြကုိႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာ ၾကည့္လုိက္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္သက္တာကာလပတ္လုံးေလ့လာသင္ယူလုိ႔ 

မကုန္ႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္ေတြ ကမၻာေလာကႀကီးထဲမွာ

 ရွိေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ 

ဘယ္လိုရွာေဖြလို႔ဘယ္ပုံဘယ္နည္းနဲ႔ သင္ယူၾကမလဲဆိုတာပဲ 

လိုအပ္တာပါ။ ခက္ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူတတ္ရင္ 

အသုံးခ်တတ္ရင္ ပညာရပ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။ 

တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ “ သေဘာ တရားမပါတဲ့ လက္ေတြ႔၊ 

လက္ေတြ႔မပါတဲ့သေဘာတရား။ ႏွစ္ခုစလုံးဟာ အႏၱရာယ္ရွိတယ္ ” တဲ့။

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ 

တစ္ထပ္တည္းက်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့အဲဒီပညာသင္ၾကားေရး 

စနစ္ဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့စနစ္ တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာရပါမယ္။ 

ဘယ္လိုဘ၀ ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရပါေစ… ပညာေရးေၾကာင့္ပဲ 

ဘ၀ကုိ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ယုံၾကည္မႈေတြ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္၀ေစမွာပါပဲေလ။ 

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ေလာကထဲ၀င္ဖို႔ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းဟာ 

သုံးမရေအာင္သံေၾကးတက္ေနသလို ျဖစ္ေနေရာ့သလားလို႔ပါ။

ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ.......မွွ်ေ၀ထားပါသည္..........

ဘ၀


လူတိုင္းမွာ ဘ၀ ကိုယ္စီ အေတြ႕အႀကဳံအေထြေထြ ရွိၾကပါတယ္

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ဘ၀ က ဘာနဲ႕တူလည္းဆိုရင္ 

staple chase ေျပးတုန္းက check point ကို တက္ေနရသလိုပါဘဲ

အၿမဲတမ္း အဲဒီ အတက္လို တက္ေနရတယ္

ဘ၀ ေအာင္ၿမင္မွဳ့ နည္းလမ္း


ေအာင္ၿမင္မွဳ့ဟူသည္ သူတပါး၏  အက်ိဳးစီးပြားကိုမထိခိုက္ပဲ 

ရည္မွန္းထားေသာပန္းတိုင္ကိုေရာက္၇ွိေစသည့္ 

မိမိကိုေက်နပ္နွစ္သိမ့္မွဳ့ေပးေသာေအာင္ပြဲခံၿခင္းၿဖစ္သည္။

ေအာင္ၿမင္မွဳ့ကို  ေငြေႀကး ဥစၥာ ဓနနွင့္လည္း တိုင္းတာလို့မရ

ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားမွဳ့နွင့္လည္းတိုင္းတာလို့မရပါ   

ေအာင္ၿမင္မွဳ့ဆိုသည္မွာ  မိမိလိုလားေတာင့္တေသာ

အေၿခအေနကို ရရွိေက်နပ္မွဳ့ပင္ၿဖစ္သည္။

  ႀကိဳတင္လိုအပ္ခ်က္မ်ား

ဘ၀၌ေအာင္ၿမင္လိုသူတိုသည္  မိမိ၏  ကိုယ္  ႏွဳပ္  ႏွလုံး 

သုံးပါးစလုံးတြင္ႀကိဳတင္ၿပင္စင္ထားရွိရမည့္

လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိပါသည္။ယင္းတို ့မွာ။

၁။အက်င့္စာ ရိတၱေကာင္းမြန္ၿခင္း ။

၂။မိမိ၏ရွိရင္းစြဲ  ဘ၀အေၿခေန၌မေနေတာ့ဟု 

ဆုံးၿဖတ္ရမည့္ စိတ္ဓါတ္ေၿပာင္းလဲမွဳ့ ။

၃။အေၿခအေနနွင့္အခ်ိန္အခါကိုသိနားလည္မွုဳ့ ။

၄။အလုပ္ကိုခ်စ္ၿမတ္နိဳးမွဳ့နွင့္။

၅။မိတ္ေဆြသဂ္ဟေကာင္း ရွိၿခင္းတို့ၿဖစ္ပါသည္။

အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းမြန္ၿခင္း

စစ္မွန္ေသာ ေအာင္ၿမင္မွဳ့ရယူလိုသူတို့သည္ တယုတယ 

ပ်ိုုဳးေထာင္ထားအပ္ေသာအက်င့္စာရိတၱေကာင္းရွိဖို့လိုပါသည္။

အက်င့္မေကာင္းတဲ့ သူေတြလဲဲေအာင္ၿမင္ေနတာပဲဟု

ေစာဒကတက္ဖြယ္ ရွိေသာ္လည္းေရရွည္တည္တံေသာ ဂုဏ္သတင္း ၊

ေမြးပ်ံေသာေအာင္ၿမင္မွဳ့ဟူသည္  အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ၿခင္း၊

ေၿမဆီလြာေပၚ၌သာ ပ်ိဳးေထာင္ ရွင္သန္နိုင္ေသာ  နတ ္ပန္း  ၿဖစ္သည္။

စိတ္ဓါတ္ေၿပာင္းလဲမွဳ့

လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည ္မိမိ လက္ရွိ အေနအထားမွ 

ေၿပာင္းလဲရန္တြန့္ဆုပ္သည့္သေဘာထားရွိက်ပါသည္။

ႀကိဳးစားေနလည္းထူးမွာမဟုတ္ပါဘူး  ဒီသင္တန္းတက္ၿပီးေတာ့လည္း

ခ်က္ညခင္းလက္ငင္း ဘာမွၿဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူးဆိုကာ

ဆင္ေၿခအမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင့္ အပ်င္းထူကာ မိမိလက္ရွိ ေနရာမွ 

တလက္မမွ မေရြ ့တမ္းေနက်သူအေတာ္မ်ားပါသည္။

လက္ရွိအေနအထားထက္ တိုးၿမင့္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မည္ 

ယခုအေၿခအေနမွာလုံး၀ မေနလိုေတာ့ဟု ဆုံးၿဖတ္ႀကိုးစား  

သူတို့သာ  ေအာင္ၿမင္စၿမဲ  ပင္ၿဖစ္သည္။


အေၿခအေနႏွင့္အခ်ိန္အခါကို  သိနားလည္မွဳ့

ေအာင္ၿမင္မွု့ရယူနိုင္ဖို့ အေၿခအေန အခ်ိန္အခါ ေပးသည္ကိုေပးမွန္း

နားလည္တတ္ရန္လိုသည္။အခြင့္အေရးဟူသည္ အေတာင္ပံပါသည္ဟု 

ဆိုရုိးစကားရွိသည္။ခြင့္သာခိုက္မွမႀကိုးစားပါက ေအာင္ၿမင္မွုုုုဳ့နွင့္ 

ေ၀းရလိမ့္မည္။အခ်ိန္အခါဟူသည္မွာလည္း  အေၿခအေနေပးခ်ိန္တြင္ 

ခ်က္ခ်င္းထလုပ္မွသာေအာင္ၿမင္နိုင္ေပမည္။

အခြင့္အေရး

ေလာက၌အရာရာတိုင္းအတြက္  အခြင့္အေရးအခြင့္အလမး္ 

ေပၚေပါက္တတ္သည္။အခ်ိဳ့ေသာသူတို့မွာ  အခြင့္အေရးကိုအခြင့္အေရးမွန္း  

မသိေက်ာ္လြားသြားက်သည္။အခ်ိဳ့မွာအခြင့္အေရးမွန္းသိေသာ္လည္း

ဖမ္းဆုပ္ရယူၿခင္းမရွိသၿဖင့္လက္လြတ္ဆုံးရွဳံးခဲ့ရသည္။

အခြင့္အေရးသည္ ေနာက္တႀကိမ္လာခဲသၿဖင့္  အခြင့္အေရးေပၚသခိုက္

ဖမ္းဆုပ္ရယူနိုင္ဖို့လိုသည္။

အလုပ္ကိုခ်စ္ၿမတ္နိုးမွုဳ့

ဘ၀ ကိုၿပီးၿပည့္စုံေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးေသာအရာမ်ားမွာ

  အလုပ္သည္အဓိကက်သည္။လူသည္  အသိဥာဏ္ႀကီးၿမတ္သည္

မိမိအတြက ္မိသားစုအတြက္ ပါတ္၀န္းက်င္အသိုင္း၀ိုင္းအတြက္

ေလာကမွာအ လုပ္လုပ္ေနေသာႀကာင့္ အသိဥာဏ္

ႀကီးၿမတ္ရၿခင္းၿဖစ္သည္။မိမိ၏ အလုပ္ကို  ခ်စ္ၿမတ္နိဳးတတ္သူ

တန္ဖိုးထားတတ္ သူၿဖစ္မွသာ သန့္ရွင္းေရး  အလုပ္သမားၿဖစ္ေစ။

နိဳင္ငံေတာ္   သမၼတၿဖစ္ေစ   ဂုဏ္ယူေလးစား   ေလာက္ေပသည္။

မိတ္ေဆြသဂၤဟေကာင္းရွိၿခင္း

လူသည္မိတ္ေဆြသဂ္ဟမ်ား၊အိမ္နီးၿခင္းမ်ား၊လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား၊

တစ္ၿမိဳ႕တစ္နိုင္ငံတည္းေနသူမ်ားနိုင္ငံၿခားသားမ်ားကိုဆက္ဆံ

ေပါင္းသင္းရ၏  မိမိက်င္လည္ရာေလာက၌ အလုပ္တခု

ေအာင္ၿမင္ေ၇းအတြက္  မိမိအား၀ိုင္း၀န္းကူညီမည့္ မိတ္ေဆြမ်ား

အႀကံဥာဏ္ေကာင္းေပးမည့္သူမ်ား။စိတ္ထားေၿဖာင့္မတ္စြာမိမိ

ေအာင္ၿမင္မွဳ့ကိုနွစ္သက္လိုလားသူမ်ားနွင့္အေဆြခင္ပြန္းဖြဲရန္လို၏

မိမိႀကီးပြားသည္ကို  မုဒိတာပြားကာ  မိမိအခက္အခဲႀကဳံခ်ိန္မွာ

နွစ္သိမ့္ထူမည့္  မိတ္ေဆြေကာင္းဟူသည္ ဘ၀၏  အႀကီးမားဆုံး

ဆုလာဘ္ ၿဖစ္သည္ ။တစ္ခုသတိၿပုရန္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္ 

မိတ္ေဆြေကာင္း   ပီသဖို့လိုသည္။

ဘ၀   အိမ္မက္  ေမ်ာ္လင့္ခ်က္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရည္မွန္းခ်က္ဟူသည္  လူတဦးစီ၏

ဘ၀ကိုေရွ့သို့တြန္းပို့ေပးေသာစြမ္းအားၿဖစ္သည္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္  ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမား  သူတို့မွာ စိတ္ကူးအတိုင္း

ႀကီးက်ယ္ေပါက္ေၿမာက္ေအာင္ႀကိုးစားရယူနိုင္သည္။

ေအာင္ၿမင္လိုသူတိုင္းသည္ အိမ္မက္ႀကီးႀကီးမက္ 

ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီး ထားရွိရမည္။

အာရုံစူးနွစ္မွဳ႕

ေလာကီကိစၥ  ေလာကုတၱရာကိစၥ 

ေဆာင္ရြက္ရာတြင္အာရုံစူးနွစ္မွဳ့သည္အလြန္အေရးပါသည္။

အာရုံစူးနစ္မွဳ့မရွိပါကေလာကီကိစၥ  ေလာကုတၱရာကိစၥ

ေဆာင္ရြက္ရာတြင္  ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ခရီးမေပါက္နိုင္။

မိမိရည္စူးရာရည္သန္ရာကိုသာ တခုတည္းေသာစိတ္ၿဖင့္

စူးစိုက္လုပ္ေဆာင္ပါမွ ဘ၀မွာေအာင္ၿမင္မွဳ့ပန္းတိုင္ကိုရရွိမည္။

ေလ့လာဆည္းပူးၿခင္း  ႀကိုတင္ၿပင္ဆင္ၿခင္း

ေအာင္ၿမင္လိုေသာလူမ်ားသည္ သိသင့္သိထိုက္သည္ 

ကိုေလ့လာဆည္းပူးၿခင္းသည္ပထမဦးဆုံးအေၿခခံ အုပ္ၿမစ္ၿဖစ္သည္။ 

မိမိေလ့လာဆည္းပူခဲ့ေသာ အေတြ႕အႀကဳံ  ဗဟုသုတပညာရပ္မ်ားကို  

မိမိလုပ္မည့္လုပ္ငန္းအတြက္  ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ရမည္။

မိမိလုပ္ငန္းအတြက္လည္း  ၀န္ထမ္း ဘ႑ာေရး  လုပ္ငန္းစီမံခန္႔ခြဲမွဳ႕

စသည္ၿဖင့္မည္သို႕ထားရွိရမည္

ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္မွသာ  လုပ္ငန္းေအာင္ၿမင္ဖို႔နီးစပ္သည္။

ယုံႀကည္မွဳ႕ႏွင့္ သႏၷိဌာန္

ယုံႀကည္မွဳ႕သည္ဘ၀၏တြန္းအားၿဖစ္သည္  ။

တစုံတရာကို  ၿဖစ္ကိုိုၿဖစ္ရမည္ဟု  ယုံႀကည္ကာ  သႏၷဌာန္

  ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ပါ။ယုံႀကည္မွဳ႕ျပင္းၿပပါက  အခက္အခဲမ်ားကို

မဆုပ္မနစ္ႀကိဳးစားၿဖတ္ေက်ာ္နိုင္စြမ္းရွိသည္။

သႏၷိဌာန္စြမ္းအားက  လိုရာပန္းတိုင္  ရရွိေအာင္ၿမင္နိုင္ေအာင္ပံပိုးေပးသည္။


အခက္အခဲ  အမွား  နွင့္ ရွဳံးနိမ့္မွဳ႕

အခက္ အခဲသည္  ေအာင္ၿမင္မွဳ႕ကို ပိုမိုရရွိ  ေစနိုင္သည္

ေအာင္ၿမင္မွဳ႕ ဟူသည္ လြယ္လင့္တကူ ရရွိသည့္  အရာမဟုတ္ပါ။
 

အခက္ အခဲ ကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးမွ ရရွိနိုင္သည္ ကမ်ားသည္

ေအာင္ၿမင္မွဳ့ ကို လုပ္ေဆာင္ရင္း အမွားမ်ားနွင့္ ႀကဳံတတ္သည္

မမွားဖူးသူသည္ ဘာမွမလုပ္  သူသာၿဖစ္သည္

မိမိ၏အမွား သူတပါး၏ အမွား မ်ားကိုေတြ႕ႀကဳံ သင္ခန္းစာယူမွ 

တိုးတက္ေအာင္ၿမင္နိုင္သည္အမွားနွင့္  ရွဳံးနိမ့္မွဳ့သည္ ေအာင္ၿမင္မွဳ့ 

ပန္းတိုင္မေရာက္မွီ  ေတြ႕ႀကဳံရတတ္သည္အေရးႀကီးဆုံး ကိစၥမွာ 

  အခက္အခဲ အမွားမ်ား နွင့္ရွဳံးနိမ့္မွဳ့ကို  လက္ခံၿပုၿပင္ကာ

ေအာင္ၿမင္ေအာင္  ႀကိဳးစားမည္ဟု  ပိုင္းၿဖတ္ထားေသာ  စိတ္  ဓါတ္  ပင္ၿဖစ္သည္။


ငယ္ငယ္ထဲက ဖတ္ခဲ့ရတာေလးကို  ေ၀မွ်လိုက္တာေနာ္