ပညာေရးနဲ. ဘ၀

“ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ လူသားအားလုံးရဲ႕ ဆရာသမားပါပဲ။ ”

မွတ္သားခဲ့ဖူးတဲ့ ဗုဒၶစာေပထဲက အဆိုအမိန္႔တစ္ခုပါ။

 လူ႔၀န္းက်င္ႀကီးမွာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနၾကရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔

 အတြက္ ေက်ာင္းေနခ်ိန္အရြယ္မွာေက်ာင္းတက္၊ ပညာ

 စတင္သင္ၾကားၾကရတယ္။ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း 

သင္ၾကားလို႔ ေနာက္ဆုံး နယ္ပယ္အရပ္ရပ္မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ 

ပန္းတိုင္ ေရာက္ေတာ့ပညာသင္ၾကားျခင္း ၿပီးဆုံးၿပီလုိ႔ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္။ သတ္မွတ္

ခ်က္တိုင္းဟာ ၿပီးျပည့္သြားစုံတယ္ဆိုတာ မရွိဘူးဆိုတဲ့

သေဘာတရားတစ္ခုကိုအထက္ပါ အဆိုအမိန္႔ ေလးက 

သက္ေသထူလိုက္တာပါပဲ။“ လူတစ္ေယာက္ဟာ 

သူ ေသဆုံးတဲ့အခ်ိန္ထိ ေလ့လာသင္ယူစရာေတြ 

မၿပီးဆုံးႏုိင္ပါဘူး ”တဲ့။ မွတ္သားဖူးထားတဲ့ အဆိုေလးတစ္ခုေပါ့။ 

အတိုင္းအတာေဘာင္တစ္ခုအတြင္း ဆရာမ်ားစြာရဲ႕

သင္ ၾကားျပသမႈေအာက္မွာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး စံခ်ိန္စံႏႈန္းျဖစ္တဲ့

B.A, M.A, Ph.D ဘြဲ႔ေတြ ရလိုက္တာဟာကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ 

တကယ္ၿပီးျပည့္စုံသြားတဲ့ ပညာေရးတစ္ခုလား။ 

ဘ၀တစ္ခုလုံးေလွ်ာက္ လွမ္းဖို႔အတြက္ လုံေလာက္သြားတဲ့ 

ေလ့လာသင္ယူမႈတစ္ခုလား။ အဆင့္ျမင့္ဘ၀တစ္ခုကုိ 

ဖန္တီး လုပ္ယူႏိုင္ဖို႔ အမွန္အကန္ကုိျပည့္စုံသြားတာလား။ 

ဒီေမးခြန္းအားလုံးရဲ႕ အေျဖဟာ No ဆိုတဲ့အေျဖပဲထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြ

ဆက္လက္သင္ၾကားေနရဦးမွာလဲ။ပညာသင္ၾကားျခင္း 

အရြယ္ကုိေက်ာ္လြန္လာလို႔ လူ႔ေလာကႀကီးထဲ 

ပုုံသဏၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၀င္ဆန္႔ၾကမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ 

ဆက္လက္သင္ၾကားေပမယ့္ ဆရာသမားေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ 

ဟုတ္ပါ တယ္။လူဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း အမွီသဟဲျပဳၿပီး ေနထိုင္ၾကရတာပါ။ 

လူ႔၀န္းက်င္ႀကီးထဲမွာတစ္ဦးတစ္ ေယာက္တည္း ရပ္တည္ေနထိုင္လုိ႔ 

မရႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာကမၻာေလာက 

ႀကီးလူ႔၀န္းက်င္ႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ 

ဆရာသမားပါပဲတဲ့။ အဲဒီမွာပဲ ဆက္လက္သင္ယူေလ့ လာရမွာတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀န္းက်င္ေတြမွာ ပညာေရးကုိ ဆုံးခန္းတိုင္ေအာင္ 

မသင္ၾကားရေပမယ့္ သက္ ဆိုင္ရာနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ 

လူေတြကုိ ေတြ႔မိၾကမွာပါ။ အခ်ဳိ႕က Eco ဘြဲ႔မရေပ မယ့္ စီးပြားေရးမွာ 

ေအာင္ျမင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က Philosophy နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးတာ

မဟုတ္ေပမယ့္အေတြးအေခၚ အယူအဆ ေကာင္းေနၾကတယ္။ 

ေတာ္ေနၾကျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုေက်ာင္းပညာေရး လုံး၀ 

မသင္ၾကားဖူးေပမယ့္ ဗဟုသုတ အေတာ္ျပည့္စုံေနတာကုိ 

ေတြ႔ရတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ တင္န္တက္ စီျပည္နယ္မွာ 

Vanderbilt ဆိုတဲ့တကၠသိုလ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ 

ဒီတကၠ သုိလ္ဟာ Venderbilt ဆိုတဲ့လူပုဂၢဳိလ္ရဲ႕နာမည္ကုိ 

ဂုဏ္ျပဳတည္ေဆာက္ထားတာပါတဲ့။ Venderbiltဆိုတဲ့လူႀကီးဟာ 

အီတလီႏုိင္ငံဖြား နယူးေယာက္ျပည္နယ္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ 

လူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ လို႔ဆိုပါတယ္။ အရမ္းဆင္းရဲလို႔ ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ 

မေနခဲ့ရဘဲဘာပညာရပ္ေတြကုိမွ မသင္ၾကားခဲ့ ရပါဘူး။ ေလွစုပ္

ေလးတစ္စင္းနဲ႔ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကုိ စတင္ေရာင္းခ်ရင္း 

ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာ တာတဲ့။ ေနာက္အတၱန္လႏၱိတ္သမုဒၵရာကုိ 

ေက်ာ္ျဖတ္သြားလာႏိုင္တဲ့ သေဘာၤေတြကုိ ပုိင္ဆိုင္လာ 

တယ္။ အရမ္း ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူ ခ်မ္းသာလာေတာ့ 

သူ႔လုိပညာေရး မသင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး 

Venderbilt ဆိုတဲ့တကၠသုိလ္တည္ေထာင္ဖုိ႔ မတည္ လွဴဒါန္းခဲ့တာပါ။ 

ေနာက္ နယူတန္ဆိုတဲ့ပုဂၢဳိလ္ႀကီးဟာလည္း ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ ပညာ

မသင္ၾကားခဲ့ရဘဲ သိပၸံပညာရပ္မွာထူးခၽြန္ထက္ျမက္ခဲ့ပါတယ္။

ဆိုလုိခ်င္တာက ဒီလိုပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ့

လူထူးလူဆန္းေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ေလာကႀကီးက

သင္ၾကားျပသေပးတဲ့ ပညာရပ္ေတြကုိေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္

ေလ့လာ သင္ယူၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ 

အသုံးခ်ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒီလို ေျပာလုိ႔ 

အတန္းပညာေရးဟာတကယ္မလိုအပ္ဘူး လို႔ေတာ့ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။ 

အတန္းပညာရပ္ဟာေလာကႀကီးထဲမွာ ဆက္လက္သင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ 

မိတ္ဆက္ပညာေရး ျဖစ္ပါတယ္။တစ္နည္းအားျဖင့္ 

ေလာကႀကီးထဲ၀င္ဆန္႔ဖို႔ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တယ္လို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေလာကႀကီးထဲကုိ ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔

ဘယ္အေပါက္က၀င္မလဲဆိုတာစဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရပါမယ္။

ေလာကႀကီးထဲ၀င္ဖုိ႔ မစဥ္းစားဘဲ အတန္းပညာေရးၿပီးလို႔ဘြဲ႔

ရလုိက္တာန႔ဲ ၿပီးျပည့္စုံၿပီလို႔ယူဆလုိက္ရင္ေတာ့ ေလာကႀကီး ထဲ 

မ၀င္ႏိုင္တဲ့အျပင္ေလာကရဲ႕အျပင္ဘက္ကုိ အလိုလိုေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ 

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ဘယ္လုိအသံုးခ် 

မလဲဆိုတာ တကယ္ေ၀ဖန္သုံးသပ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ 

အရမ္းရင္းႏီွးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ 

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ က

အလုပ္ေတြဟာ တျခားစီပဲတဲ့။ဒီသူငယ္ခ်င္းဟာ သင္ၾကားခဲ့တဲ့ 

ပညာရပ္ေတြကုိ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အသုံးမခ်ႏိုင္တာလား၊

ဒါမွမဟုတ္ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ေတြက လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔

အံမ၀င္ခြင္မက်ျဖစ္ေနတာလား ကၽြန္ေတာ့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္

စဥ္းစားမိလုိက္တာပါ။ သူသေဘာက်ေလာက္တဲ့ အေျဖေတာ့

မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ 

ပညာေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အံမ၀င္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ 

သင္ၾကားမႈသက္သက္ပဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ 

အေရွ႕တိုင္းပညာသင္ၾကားေရးစနစ္နဲ႔ အေနာက္တိုင္း 

ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ေတြကုိႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာ ၾကည့္လုိက္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္သက္တာကာလပတ္လုံးေလ့လာသင္ယူလုိ႔ 

မကုန္ႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္ေတြ ကမၻာေလာကႀကီးထဲမွာ

 ရွိေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ 

ဘယ္လိုရွာေဖြလို႔ဘယ္ပုံဘယ္နည္းနဲ႔ သင္ယူၾကမလဲဆိုတာပဲ 

လိုအပ္တာပါ။ ခက္ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူတတ္ရင္ 

အသုံးခ်တတ္ရင္ ပညာရပ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ။ 

တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ “ သေဘာ တရားမပါတဲ့ လက္ေတြ႔၊ 

လက္ေတြ႔မပါတဲ့သေဘာတရား။ ႏွစ္ခုစလုံးဟာ အႏၱရာယ္ရွိတယ္ ” တဲ့။

သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ 

တစ္ထပ္တည္းက်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့အဲဒီပညာသင္ၾကားေရး 

စနစ္ဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့စနစ္ တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာရပါမယ္။ 

ဘယ္လိုဘ၀ ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရပါေစ… ပညာေရးေၾကာင့္ပဲ 

ဘ၀ကုိ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ယုံၾကည္မႈေတြ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္၀ေစမွာပါပဲေလ။ 

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ေလာကထဲ၀င္ဖို႔ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းဟာ 

သုံးမရေအာင္သံေၾကးတက္ေနသလို ျဖစ္ေနေရာ့သလားလို႔ပါ။

ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ.......မွွ်ေ၀ထားပါသည္..........